Veel mensen beginnen niet aan FIRE (Financial Independence Retire Early, oftewel financieel onafhankelijk worden en eerder kunnen stoppen met werken) omdat ze denken dat ze dat nooit zal lukken. Ze geven bijvoorbeeld als argumenten dat ze nu leven en niet elk dubbeltje om willen draaien. Maar hoeveel moet je nou op elke euro letten als je financieel onafhankelijk wilt worden? Gastblogger Mr. FOB licht toe hoe het met de juiste mindset niet voelt als een zware taak.
Als je met budgetten werkt, dan zal het wellicht zo voelen dat je op elke euro moet letten. Bijvoorbeeld €50 boodschappenbudget en dan bij elk product in de winkel nagaan of het binnen het budget past. Dat ervaren veel mensen niet als een stimulerende aanpak. En vaak ervaren veel mensen dat dan ook als pittig of onmogelijk om vol te houden.
Ik heb op mijn weg naar FI met een andere aanpak gewerkt die me geen moeite kostte om vol te houden. Sterker nog, ik vond deze aanpak erg leuk en stimulerend. Bij deze aanpak gebruikte ik een combinatie van dingen.
Ten eerste heb ik uitgerekend wat mijn echte uurloon was. Daarbij rekende ik alle tijd die ik buiten de kantoortijd zelf om kwijt was aan mijn werk, en dus niet vrij kon besteden aan wat ik zelf wilde, ook mee als werktijd. Zoals bijvoorbeeld reistijd om van en naar werk te komen en tijd om bij te komen van werk. Ik zag toen dat mijn daadwerkelijke uurloon veel lager was dan ik dacht. Ik moest veel meer “levensenergie” en tijd uitgeven om die euro te bemachtigen. Daardoor steeg de waarde van elke verdiende euro voor mijn gevoel.
Ten tweede heb ik toen tot op de cent in kaart gebracht waar ik mijn geld aan uitgaf. In die fase heb ik een tijdje heel erg gelet op elke euro. Met de hoeveelheid levensenergie die elke euro mij gekost had in mijn achterhoofd merkte ik dat ik de prijs van een aantal zaken waar ik geld aan uitgaf, maar die niet strikt noodzakelijk waren, het echt niet waard vond. Zo ging ik zonder extra moeite te hoeven doen en zonder er verder op te hoeven letten automatisch bezuinigen.
Ten derde verdiepte ik me erin hoe ik zonder extra levensenergie uit te hoeven geven elke euro die ik in mijn bezit had meer waard kon laten worden. Ik zette het geld dat ik elke maand niet uitgegeven had zo efficiënt mogelijk voor me aan het werk. En het rendement dat ik op deze manier maakte voegde ik toe aan deze pot. Daardoor ging dit als een sneeuwbal die van een helling rolt steeds harder groeien zonder extra moeite. Hierdoor ging ik ook beseffen dat elke euro die ik uitgaf niet één euro was, maar in feite veel meer. Dat maakte sommige uitgaven nog minder de moeite waard en maakte besparen nog makkelijker.
Ten vierde ben ik, zodra ik zicht had op hoeveel geld ik maandelijks echt nodig had, steeds mezelf eerst gaan betalen op het moment dat ik mijn salaris kreeg. Daarmee bedoel ik dat ik bij de ontvangst van mijn salaris direct automatisch een deel weg boekte naar mijn beleggingsrekening en spaarrekening en van de rest ging leven die maand. Zien dat er een beperkte (maar niet krappe) hoeveelheid geld op mijn lopende rekening beschikbaar was hielp me om zonder extra moeite spaarzaam(er) te leven. Dit werkt in mijn ervaring veel beter dan datgene wat over is aan het einde van de maand beleggen, omdat je je dan de hele maand in moet houden om het geld dat je op je lopende rekening ziet staan niet uit te geven aan verleidingen, die er volop zijn in onze maatschappij.
Ten vijfde maakte ik inzichtelijk in een grafiek hoe mijn vermogen groeide. Door daar elke maand naar te kijken kreeg ik elke maand een kick en voor mijn gevoel een beloning. Een heel goede “besteding” van mijn geld. Door het eerdergenoemde sneeuwbaleffect ging deze stijging daarbij in de loop van de tijd ook nog eens steeds sneller. Dat vond ik heel stimulerend.
Al met al zorgde deze aanpak er voor mij voor dat ik totaal niet het gevoel had dat ik op elke euro moest letten. Gek genoeg had (en heb) ik de ervaring dat ik een rijker (en vrijer) leven gekregen had door minder uit te geven. Ik had voor mijn gevoel meer controle omdat ik steeds meer vrijheid begon te ervaren doordat ik vermogen opbouwde en dus minder afhankelijk van mijn inkomen werd.
En ik genoot extra van zaken die ik eerder vaker deed maar nu alleen op momenten dat ik er echt bewust voor koos. Ik gaf minder uit maar genoot meer. En ik was me bewust van het feit dat mijn “nieuwe levensstijl” ook nog eens een duurzamere levensstijl was, wat ik fijn vind. Winst op allerlei fronten dus zonder het gevoel te hebben dat ik op elke euro moest letten!
Mr FOB heeft in 2016 Financieel Onafhankelijk Blog opgericht. Daar schrijft hij over zijn reis om financieel onafhankelijk te worden en, als kers op de taart, hoe hij op 49-jarige leeftijd kon stoppen met werken. FOB gaat over (be)sparen, beleggen en alles wat verder nodig is om financieel onafhankelijk te worden en te blijven. Voor LeasePlan Bank deelt Mr FOB graag zijn kennis in een serie gastblogs over hoe jij het meeste uit jouw spaargeld kunt halen en de grondslag kunt leggen voor je eigen financiële onafhankelijkheid.
De kijk op dit onderwerp beschreven in dit blog is uitsluitend die van de auteur en vertegenwoordigt geen standpunt van LeasePlan Bank.
